Christa Moetwil - van Dijk
Een fotografische terugblik op 2023. Foto’s met een verhaal!
Het is eind 2023, een mooi moment om terug te kijken naar de foto’s die ik dit jaar gemaakt heb. Wat was het weer genieten van al het natuurschoon. Veel foto’s zijn in mijn omgeving gemaakt. En ook dit jaar ben ik weer regelmatig met mijn twee fotomaatjes op pad geweest. Het is niet alleen gezellig, maar ook inspirerend en verrassend. Open staan voor nieuwe en andermans ervaringen en vaardigheden. Met gedeelde kennis en vaardigheden aan de slag gaan. Het blijft fantastisch dat we dit samen doen en ons samen over de natuur mogen verwonderen.
Tijdens het selecteren van de foto’s komen er allerlei herinneringen en gevoelens naar boven die ik graag met jullie wil delen.
Nummer 18: Explosie van licht
Soms heb je van de ochtenden in het bos dat alles samenvalt. Dit was zo’n stuitermoment-ochtend. We mochten genieten van een schitterend schouwspel van moeder natuur.
Op deze koude zonnige ochtend werden we verrast door een prachtig verschijnsel: zonneharpen. Dit zijn bundels zonlicht die door de boomkruinen heen het bos in schijnen en door de ochtendnevel zichtbaar worden. Ze geven een mysterieuze sprookjesachtige sfeer. En als toetje liepen er op de bomenlaan ook nog twee wandelaars door de zonnestralen. Het plaatje is compleet, wat wil je als fotograaf nog meer…….
Nummer 17: Wandelen in de sneeuw
Nederlandse winters, als landschapsfotograaf kijk je er naar uit om mooie winterfoto's te maken. Je kijkt naar de weersverwachtingen, gaat het vriezen, zijn de nachten helder, komt er sneeuw? En ja hoor, in de Betuwe kregen we een heel klein beetje sneeuw. Die ochtend was het best koud, draai ik mij toch nog een keertje om in het warme bedje of ga ik erop uit? Nou, zo vaak hebben we dit winterweer niet in Nederland dus fototas op mijn rug, statief onder de snelbinders en zo al fietsend over Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt kwam ik op de Notendijk. Het begon te sneeuwen. Eerst zachtjes, met kleine vlokken, maar al gauw steeds heftiger met grote, dikke vlokken. Deze wandelaars, die tussen de oude notenbomen liepen, genoten van dit sprookjesachtige winterse landschap. En ik, ik genoot ook volop. Het was het dik waard om toch vroeg op te staan om deze mooie winterse landschapsfoto te mogen maken.
Nummer 16: Zonsopkomst bij de molen
Zit je 's morgens heel vroeg lekker aan de koffie, je pakt je mobiel er even bij en dan zie je een berichtje van je fotomaatje Carola. “Ben je al wakker, gaan we even naar de Marschmolen.....”. Snel mijn koffie opdrinken, aankleden, fototas en statief gepakt en naar de molen gereden.
Een molen fotograferen verveelt nooit. Deze molen in Lienden heb ik ook al vele keren gefotografeerd. Elke keer is het licht, of het weer of zijn de luchten weer anders en zeg nou zelf met zo'n prachtige zonsopkomst zijn we toch echte geluksvogels! Dank je wel Carola voor deze mooie herinnering!
Nummer 15: De paarse kleurenpracht van de heide
Het meest stille moment van de dag, net voor en tijdens zonsopkomst. Dan ontwaakt de natuur. De eerste kleuren in de lucht verschijnen, een vogel begint te zingen al snel gevolgd door andere vogeltjes. Niet veel later de eerste hardlopers en wandelaars. Voor het eerst op Landgoed Den Treek gefotografeerd. Het is een schilderachtige omgeving waar de paarse kleurenpracht van de heide in augustus volledig tot zijn recht komt. Twee imposante grove dennen steken hoog boven de heide uit, waardoor ze een majestueus contrast vormen met de bloeiende paarse tapijten.
Nummer 14: De Lekbrug bij Culemborg
De spoorbrug over de Lek bij Culemborg is een onmiskenbaar baken in het weidse landschap en zeer fotogeniek. De markante brug, ooit de langste brug van Europa, verbindt niet alleen twee oevers van de rivier, maar fungeert ook als een symbool van verbinding en vooruitgang. De Kuilenburgse spoorbrug is gebouwd in 1982 en kreeg een eervolle vermelding bij de Nationale Staalprijs in 1983.
Nummer 13: Adembenemende zonsopkomst op het Leersumse Veld
Vrijdagochtend 05.00 uur Leersumse Veld....ons doel.....libellen en vlinders fotograferen. Op weg er naar toe kregen we van moeder natuur een onverwachts cadeau: een prachtige zonsopkomst met ochtendnevel. Onze aandacht ging nu volledig naar het mistige zonnige landschap. Wat was het GENIETEN! De mist bleef lang boven de grond hangen en gaf een mysterieuze en sprookjesachtige sfeer. De zonneharpen werden zichtbaar in de solitaire bomen. Wow, wat een prachtige scene!
Ongemerkt vliegt er zo weer een uurtje voorbij en stond de zon inmiddels al hoger aan de horizon, was het licht harder geworden en ook de temperatuur gestegen. We kwamen voor de insecten, maar die waren ondertussen opgedroogd en vlogen al rond. Het fotograferen van de insecten hebben we daarom een andere keer gedaan. Helemaal niet erg want dit spektakel hebben we maar mooi meegemaakt.
Nummer 12: Een samensmelting van natuur en kunst, de libel
In mijn omgeving is een mooi natuurgebiedje waar ik elk voorjaar en in de zomer op zoek ga naar insecten zoals een vlinder of een libel. In april bloeien daar uitbundig de pinksterbloemen waar de oranjetipjes op afkomen. Er zijn volop juffertjes en libellen. Later in het seizoen fotografeer ik dan de icarusblauwtjes en het heideblauwtje. Ondanks dat deze insecten de meest cliché onderwerpen zijn in de lente en zomer, blijven ze op mij toch een enorme aantrekkingskracht uitoefenen. Dus iedere keer is het weer een feestje om zo vroeg door de natuur te wandelen, te genieten van de stilte, dauw over de velden, het gezang van de vogels en op zoek te gaan naar deze prachtige kleine insecten. Zo ook deze ochtend. Uren turen, alsof je je contactlenzen aan het zoeken bent, op zoek naar juffertjes, libellen en vlindertjes. Helemaal blij als je een insect gevonden hebt in de vegetatie. Zittend op mijn knieën of lang uit liggend om maar die ene mooie compositie en die bijzondere lichtval te krijgen. Je zit in een flow en de tijd vliegt. Het licht wordt al wat harder, de temperatuur stijgt, het wordt warmer en weldra zullen alle insecten opgedroogd zijn en wegvliegen. En toch heb je het gevoel dat je die ene foto nog net niet gemaakt hebt. En dan, op de terugweg, zie je opeens in je ooghoeken de prachtige kleuren van de zuring en wat hangt daar.......jawel een hele grote, met dauwdruppels behangen, libel. Lucky me!
Nummer 11: Winterwonderland
Een groot gedeelte van Nederland werd die ochtend wakker in een wonderlijk witte omgeving. Wat een ochtend, wat een decor. Je waant je in een heus sprookje en de stilte in het bos is enorm rustgevend. Alle geluiden worden gedempt en bij iedere stap die je zet, hoor je slechts het knerpende geluid van samengedrukte sneeuw onder je voeten. Als kinderen in een snoepwinkel voelden we ons. Vlug gingen we op zoek naar de eerste compositie van de dag. Pas twee uur later en vele foto’s verder kwamen we de eerste wandelaars tegen.
Weetje:
De bomen zijn wit, maar dat komt niet door sneeuw, dat ligt aan ruige rijp. Ruige rijp wordt gevormd door onderkoelde waterdruppels, van lichte mist of waterdamp, die pas bevriezen als ze in aanraking komen met voorwerpen zoals takken of bladeren. De witte laag op de bomen is bevroren mist. De mist slaat 's nachts aan op de bomen. Dat wordt ijs en hecht zich vast. Die ijskristallen gaan groeien en daarom zien de bomen er zo mooi wit uit.
Nummer 10: Fietser door de zonnestralen
Op de Notendijk, een schilderachtige bomenlaan vol met oude walnotenbomen, gelegen op Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt bij Beesd verandert de herfst in een betoverend landschap.
Zonnestralen creëren een magisch spel van licht en schaduw. Ze geven een mysterieuze sprookjesachtige sfeer. Te midden van deze bomenhaag mag de fietser getuigen zijn van dit sprookje. Als je zo naar je werk of naar school fietst is dat toch wel een bijzonder begin van de dag.
Nummer 9: Droomvlucht
Dit jaar begonnen met landschappen fotograferen vanuit de lucht, met een drone. Ik kan je vertellen, er gaat een nieuwe wereld voor je open. Wat kan het landschap fascinerend zijn van boven! Vanuit de lucht ziet de wereld er opeens zo heel anders uit. Met een drone ontdek je allerlei unieke patronen en details in het landschap die je met het blote oog niet kunt zien. Gewoon in mijn omgeving veel rondgevlogen en daardoor nieuwe composities ontdekt. Zoals deze haven bij het Eiland van Maurik, de steenfabriek langs de rivier de Lek en Molen De Vlinder bij de fruitboomgaarden.
Nummer 8: Schilderachtig Hollands rivierenlandschap
Je moet er vroeg voor uit je bed en een beetje geluk hebben om de natuur in deze mystieke of sprookjesachtige sfeer vast te leggen. Het is nog vrij donker, al lopend door de mist loop je dan met een zaklampje in de uiterwaarden, oppassen dat je niet in een koeienvlaai stapt, richting de rivier. Het decor is een krib (stenen dam) met daarop een solitaire boom. Het geluk is de kleuren in de lucht en de stenen die boven het water uitkomen en daardoor mooie diepte creëren in de foto. Wat een fantastisch geluksmoment.
Meer mensen vonden dit een mooie foto want de foto was genomineerd in de categorie landschappen voor de Gelderse Natuurfotowedstrijd 2023. Geen winnende prijs maar wel trots dat mijn foto zo ver is gekomen.
Nummer 7: You are now entering a stress free zone
Een onvergetelijke ochtend in het oeroude bos met varens, kronkelige en gewortelde bomen. Zo mysterieus het bos in de mist is, zo magisch wordt het wanneer de eerste zonnestralen een weg door die mist weten te vinden. Prachtige harpen van licht laten het bos ontwaken in een spel van licht en donker..... Ik ben zo blij dat ik dit soort beelden steeds vaker zie, want wat kan ik hiervan genieten.
Nummer 6: Hooirollen
In de Betuwe zijn loonwerkers in de zomer altijd druk in de weer om het gras van het land te halen. Het gras wordt dan geperst in hooibalen of hooirollen. Hier zien we de geperste hooirollen op het weiland tijdens de zonsondergang.
Weetje:
Hooi werd vroeger opgeslagen in een hooiberg, maar tegenwoordig geperst in hooibalen of hooirollen (ronde balen), die in een schuur opgestapeld worden. Hooi bestaat hoofdzakelijk uit gedroogd gras. Hooi wordt gebruikt als voedsel voor dieren tijdens de winter of in droge perioden als er weinig grasgroei is. Hooi wordt gemaakt door een weide te maaien en het gemaaide gras enige tijd te laten liggen om het te laten drogen in de zon. Wel moet het gras enkele malen geschud worden om het goed droog te krijgen.
Nummer 5: Molen in de ochtendmist
Door de potdichte mist die ochtend, was zelfs de molen niet te zien en dus ook niet te fotograferen. Tja, daar sta je dan te balen als fotograaf maar toch ook te genieten van de rust en de stilte om je heen. Toen de mist uiteindelijk optrok kon ik deze schilderachtige scène bij de half openstaande poort van het hekwerk bij molen de Vlinder aan de rivier de Linge in de Betuwe toch nog maken.
Nummer 4: Prachtige vlinder tussen het groen
Elk jaar naar het natuurgebied 10 minuten van mijn huis. In april begint hier het fotograferen op de vierkante meter. Eerst met de oranjevlinders (zie mijn website), dan de juffertjes en libellen en op het laatst het Icarusblauwtje. Je moet goed zoeken om ze te vinden want deze prachtig gekleurde vlindertjes zijn zo klein, maar oh wat zijn ze mooi. Op die vierkante meter word ik zo een half uur in beslag genomen, wring ik mij in allerlei bochten om de juiste compositie en het juiste licht te vinden. Bij het opstaat voel je wel al je spieren en vooral je rug, maar dat heb je er voor over want wat zijn deze vlindertjes mooi!
Weetje:
Het Icarusblauwtje (Polyommatus icarus) is een heel klein vlindertje, waarbij de mannetjes volledig blauw zijn en de vrouwtje bruin met oranje vlekken langs de vleugelranden.
Nummer 3: Oude hoogstam fruitboom omringd door koolzaad
Een dromerige landschap, een betoverende plek waar geschiedenis en natuur samenkomen.
Langs de Lek nabij Schalkwijk ligt onderaan de dijk een belangrijk onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Fort Werk aan de Groeneweg bestaat uit een stelsel van loopgraven met aarden wallen, bunkers en een gracht. De meeste bunkers liggen verscholen in de aarden wallen. Vandaag de dag kunnen wandelaars rustig door de loopgraven dwalen en zelfs enkele van de bunkers betreden.
Op de aarden wallen staan majestueuze oude hoogstam fruitbomen die de tand des tijds hebben doorstaan. In de lente staan deze bomen in bloei en worden zij omgeven door een zee van geel bloeiend koolzaad (Herik) en wit fluitenkruid, waardoor een onvergetelijk en adembenemend schouwspel ontstaat.
Het was een geweldige ochtend om daar rond te lopen. De combinatie van natuurlijke pracht en historische betekenis maakte deze plek tot een ware schat in het hart van Nederland.
Nummer 2: Papavers in de avondzon
En ineens is daar een heel groot papaverveld vol bloeiende witte en roze bloemen op 10 minuten van je huis. Je begrijpt, daar ben ik regelmatig geweest om te fotograferen. Overigens, Je ziet wel regelmatig klaproosvelden maar papavervelden zijn toch wel bijzonder. Daarom heb ik op internet gezocht naar meer informatie over de papaver.
Het is de klaproosplant Papaver somniferum. Deze papavers worden in Nederland gekweekt voor o.a. bloemenzaden, medicinale toepassingen of blauwmaanzaad. Blauwmaanzaad staat bekend om zijn kleine, blauwachtige tot grijze korrels, die een subtiele nootachtige smaak hebben en gebruikt worden als versiering op onze broodjes. De geperste papaverolie wordt gebruikt in de fijne keuken bij de bereiding van koude gerechten.
De klaproos Papaver somniferum, ook wel slaapbol genoemd, heeft vele gezichten. Het is alom bekend dat de zaadbollen opiaten bevatten. Voor het telen in Nederland worden rassen gebruikt met een laag gehalte aan opiaten. Je raakt dus niet direct in hogere sferen na het eten van een maanzaadbolletje. Om high te worden heb je zo’n 40 gram van de zaadjes nodig, omgerekend komt dat neer op zo’n 12 maanzaadbolletjes in een keer. Succes!
Nummer 1: Geworteld
Voor deze foto zijn alle credits voor Hilda, mijn lieve, bijzondere fotomaatje. Dankzij haar ben ik jaren geleden begonnen aan bosfotografie. Met veel geduld heeft ze elke keer weer laten zien wat zij ziet (en ik niet). De uitdrukking een stapje naar links of een stapje naar rechts hoorde ik haar vaak zeggen en dan liet ze dat in de praktijk ook aan mij zien. Ik ben toch meer van de landschappen en met dit soort fotografie een diesel die heeeeeeel langzaam op gang komt. Langzamerhand is het toch gelukt om mooiere bosfoto's te maken, maar deze vind ik toch wel heel bijzonder vooral hoe die tot stand is gekomen. Ik had Hilda namelijk een handje geholpen om een iets hoger standpunt te bereiken. Toen ze klaar was dacht ik, nou dan ga ik ook maar eens kijken wat er zo hoog te zien valt. Ook al hebben we op hetzelfde standpunt gestaan haar foto ziet er toch weer heel anders uit dan deze foto. Zo bijzonder hoe dat is. Hebben jullie ook een fotomaatje of iemand waar je van leert, elkaar inspireert en waar je je samen over de natuur mag verwonderen?
Comments